آیت‌الله سید ابراهیم حجازی طبسی در سال 1304 در طبس متولد شد و پس از فراگیری مقدمات در سال 1322 برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه مشهد وارد شد و از محضر اساتیدی همچون شیخ محمد ادیب نیشابوری و آیت‌الله حاج میرزا احمد مدرس یزدی بهره برد. در سال 1328 وارد حوزه علمیه نجف شد و پس از 18 سال اقامت و استفاده از درس خارج اساتید برجسته آن دیار ازجمله آیت‌الله خویی به مشهد مراجعت کرد و در حوزه علمیه مشهد به تدریس دروس سطوح عالیه و اخلاق، پرورش طلاب و اقامه نماز و حل مشکلات معنوی مادی طلاب مشغول گردید.
مرحوم آیت‌الله حجازی یکی از اساتید برجسته مدرسه عالی حسینی بود که از همان ابتدای تأسیس با آن مدرسه همکاری علمی داشت و برخی از دروس آن ازجمله تدریس «آیات الاحکام» و «آیات العقائد» را بر عهده داشت. همچنین ایشان در تأسیس و اداره مدارس علمیه دیگری چون: مدرسه سلیمانیه، مدرسه جوادالائمه علیه‌السلام و مدرسه اهل‌البیت علیهم‌السلام: سهم بسزایی داشته‌اند.
از آثار علمی به‌جای مانده از ایشان علاوه بر تقریرات دروس خارج فقه و اصول و دیگر یادداشت‌های علمی، می‌توان به کتاب «آیات العقائد» اشاره کرد که توسط بنیاد پژوهش‌های اسلامی به چاپ رسیده است. مرحوم آیت‌الله حجازی در زمان حیات آیت‌الله‌العظمی سید عبدالله شیرازی از خواص اصحاب معظم له بود و به استفتائات ایشان پاسخ می‌داد.
آیت‌الله حجازی اخلاق الهی داشت و پارسائی را پیشه خود ساخته بود. به داشتن و دارایی نمی‌اندیشید و جلب رضایت خدا را در همه امور دنبال می‌کرد و مورداحترام عموم علما و فضلای حوزه بود. تا اینکه پس از یک بیماری قلبی در روز ۲۷ آبان ۱۳۷۷ ه.ش در بیمارستان منتصریه درگذشت و روز ۲۸ آبان در صحن آزادی حرم مطهر به خاک سپرده شد.
منو
